‌‌دختری با سایه ی ترس

اول که داشت تعریف می کرد می لرزید 

با اینکه سالین سال از اتفاقی که برایش افتاده بود می گذشت 

دستش را گرفتم گفتم من مثل خواهر بزرگترت هستم  ، اصلا اگر از خواهرت خجالت می کشی فکر کن دوست صمیمی و همرازت هستم 

کم کم زبانش به سخن باز شد 

گفت بچه که بودم یکی از اعضای خانواده که بهش عمو می گفتم 

همیشه برایم عروسک و شوکولات می خرید 

یک روز مهمانشان بودیم که مامان بابا رفتند بیرون ، عمو و دخترش بودند و من دخترش همسن من بود تا اینکه من خوابم برد اون فامیل که مثلا عمو هم بهش می گفتم بغلم کرد برد به تختخواب که مثلا بخوایم 

خیلی کوچک بودم 12 سال و ناگهان دیدم دست عمو ...
می لرزید   کابوسی شده بود برای این دختر که الان 27 سال از سنش می گذشت 

حتی بارخها تصمیم داشت به خانواده بگوید اما می ترسید که این گفتن به متلاشی شدن خانواده بینجامد ، خواست بارها از زندگی دختر خانواده انتقام بگیرد نقشه هایش را که گفت این بار من لرزیدم 

دستش را گرفتم  باید آرامش می کردم کابوس دوران بچگیش یکی از علایو مرد ستیزی و مرد گریزیش بود و مانع ازدواج   

شما به جای این آسیب دیده بی گناه اگر بودبد چه می کردید ؟ به خانواده می گفتید؟
مثل او شک می شدید ، یا ...؟ 

بی گمان اطلاع به خانواده در این موارد حساس ان هم در خانواده ای که منطق حرفی نداشت با توجه به گفته های دختر هم لازم هم مشکل ساز می باشد 

آسیب این دختر یعد 14 سال هنوز در اون نمایان است...